De gekraakte rug

Op de facebookpagina van Boekenruil, een plaats waar lezers met elkaar boeken ruilen om ze niet te moeten kopen, postte een vrouw enkele foto's van boeken die ze van de hand wilde doen. Het waren boeken die me weinig interesseerden. De meeste hadden de naam van de auteur van het boek groter dan de titel staan. In mijn hoofd gaat dan onmiddellijk een belletje rinkelen, namelijk: "Het moet wel een slecht boek zijn dan."

In normale omstandigheden bekijk ik het geen tweede maal meer, maar op de foto's van deze dame was iets anders zichtbaar. Om zowel de cover als de achterflap zichtbaar te maken voor geïnteresseerden had ze het boek steevast opengeplooid op tafel liggen. De rug van het boek vertoonde een prachtige plooi en in gedachten zag ik de verrimpelde rug wanneer het boek weer dichtgeslagen zou zijn.

Het valt wel eens voor dat ik zo'n boekenrug kraak. Vaak is het onbedoeld en ik voel me er altijd een beetje melancholisch om. Ik behandel mijn boeken het liefst zoals ik mijn mensen behandel. Dat wil zeggen: ik wens geen indruk van mezelf achter te laten.

Een vriend van me is net het tegenovergestelde. Hij tekent, kleurt en schrijft vaak in zijn boeken. Het gebeurt niet zelden dat hele pagina's onderlijnd zijn. Ik zie het nut van zoveel ijver niet in, maar hij zweert erbij. Die tendens uit zich ook op menselijk vlak. Hij praat graag met mensen en schuwt daarbij zijn eigenheid niet. Wanneer hij een kamer betreedt, heeft iedereen hem gezien én tegen het einde van de avond kent iedereen hem ook. Zijn boeken zijn gebruiksinstrumenten.

Ik benijd mensen die achteloos met een boek kunnen omgaan en tegelijk veracht ik ze. Een onberispelijk boek staat voor mij gelijk aan een boek waarvan gehouden is. Maar hoe weet je of het wel gelezen is? De grens tussen liefde en desinteresse is zeer klein in dit geval.

De vrouwen in mijn leven heb ik graag zoals mijn boeken. Als de naam te schreeuwerig op de cover staat, verlies ik mijn interesse. Een simpele titel die mijn zinnen prikkelt en me doet verlangen naar de inhoud, is veel belangrijker. Maar anders dan bij boeken, heb ik in een vrouw graag een rimpeling, zodat ik op zoek kan gaan naar wie of wat er is gebeurd.