Het stapeltje met te lezen boeken wordt (ietwat) kleiner. Dat zorgt ervoor dat mijn keuzes steeds moeilijker worden. Vaak neem ik een boek op waarvan ik de achterflap lees en denk: "Jezus, wat lijkt me dit slecht."Misschien zat ik in een andere fase toen ik het boek kocht, waardoor het mij toch interessant leek. Misschien was het gewoon spotgoedkoop. Misschien kreeg ik het cadeau. Meestal weet ik niet meer waarom ik een boek heb.
Op www.iedereenleest.be hou ik een leesdagboek bij (in de mate van het mogelijke). Wat me opvalt is dat ik heel vaak een 4 of 5 geef aan een boek. Je zou kunnen denken dat ik snel tevreden ben. Maar de waarheid is dat ik heel goed weet of een boek bij me past of niet. De uitzonderlijke 1'en en 2'en zijn steevast boeken die iemand me aanraadde, die ik moest lezen of die ik goedkoop kocht.
Mijn ongelezen stapel beslaat ongeveer 120 boeken (en wellicht is dat érg optimistisch geschat)
. Hoe dichter ik bij de nul kom, hoe moeilijker het zal worden om een goed boek uit die stapel te nemen. Daarvan ben ik me bewust. Maar achterin mijn hoofd zit een mannetje dat zegt: "Nog niet wegdoen, misschien lees je dit over 10 jaar wel graag."
Een nieuwe missie is om dat mannetje het zwijgen op te leggen en die draken van verhalen weg te schenken aan moedigere ridders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten